نام ژنریک: ایمی گلوسراز
نام تجاری: Cerezyme
شکل دوز: پودر داخل وریدی برای تزریق (200 واحد؛ 400 واحد)
طبقه دارویی: آنزیم های لیزوزومی
ایمی گلوسیراز چیست؟
ایمی گلوسراز نوعی آنزیم ساخته دست بشر است که به طور طبیعی در بدن وجود دارد. به عنوان جایگزین آنزیم در افراد مبتلا به بیماری گوچر نوع I استفاده می شود.
بیماری گوچر یک بیماری ژنتیکی است که در آن بدن فاقد آنزیم مورد نیاز برای تجزیه برخی مواد چرب (لیپیدها) است. لیپیدها می توانند در بدن انباشته شوند و علائمی مانند کبودی یا خونریزی آسان، ضعف، کم خونی، درد استخوان یا مفاصل، بزرگ شدن کبد یا طحال، یا استخوان های ضعیفی که به راحتی شکسته می شوند را ایجاد کنند.
ایمی گلوسیراز ممکن است وضعیت کبد، طحال، استخوان ها و سلول های خونی را در افراد مبتلا به بیماری گوچر نوع I بهبود بخشد. با این حال، ایمی گلوسیراز درمانی برای این بیماری نیست.
ایمی گلوسراز همچنین ممکن است برای اهدافی غیر از موارد ذکر شده در این راهنمای دارویی استفاده شود.
هشدارها
تمام دستورالعمل های روی برچسب و بسته داروی خود را دنبال کنید. به هر یک از ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی خود در مورد تمام شرایط پزشکی، آلرژی ها و همه داروهایی که استفاده می کنید بگویید.
رعایت موارد زیر قبل از مصرف این دارو
اگر به ایمی گلوسراز حساسیت دارید، نباید از آن استفاده کنید.
برای اطمینان از بی خطر بودن ایمی گلوسراز، در صورت داشتن موارد زیر به پزشک خود اطلاع دهید:
یک مشکل تنفسی مانند ذات الریه یا فشار خون ریوی.
مشخص نیست که آیا ایمی گلوسیراز به جنین آسیب می رساند یا خیر. اگر باردار هستید یا قصد باردار شدن را در حین استفاده از ایمی گلوسیراز دارید، به پزشک خود اطلاع دهید.
مشخص نیست که آیا ایمی گلوسراز به شیر مادر منتقل می شود یا می تواند به نوزاد شیرده آسیب برساند. اگر به نوزادی شیر می دهید به پزشک خود اطلاع دهید.
ایمی گلوسراز نباید به کودک کمتر از 2 سال بدون نظر پزشک داده شود.
چگونه باید از ایمی گلوسراز استفاده کنم؟
ایمی گلوسراز از طریق وریدی به داخل ورید تزریق می شود. یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی این تزریق را به شما می دهد.
ایمی گلوسراز معمولاً هر 2 هفته یکبار تجویز می شود، اما ممکن است زمانی که برای اولین بار از آن استفاده می کنید، بیشتر به دارو نیاز داشته باشید. دستورالعمل های دوز پزشک خود را با دقت بسیار دنبال کنید.
ممکن است برای جلوگیری از برخی عوارض جانبی ایمی گلوسراز داروهای دیگری به شما داده شود. این داروها را دقیقا طبق دستور مصرف کنید.
اگر تغییراتی در وزن دارید به پزشک خود اطلاع دهید. دوز ایمی گلوسراز بر اساس وزن است.
اگر یک نوبت را فراموش کنم چه اتفاقی می افتد؟
اگر یک دوز ایمی گلوسیراز را فراموش کردید، برای راهنمایی با پزشک خود تماس بگیرید.
اگر بیش از حد مصرف کنم چه اتفاقی می افتد؟
از آنجایی که ایمی گلوسیراز توسط یک متخصص مراقبت های بهداشتی در یک محیط پزشکی تجویز می شود، احتمال بروز بیش از حد دوز کم است.
هنگام استفاده از ایمی گلوسراز از چه چیزهایی باید اجتناب کرد؟
دستورالعمل های پزشک خود را در مورد هرگونه محدودیت در غذا، نوشیدنی یا فعالیت دنبال کنید.
عوارض جانبی ایمی گلوسیراز
اگر هر یک از این علائم واکنش آلرژیک را دارید، کمک فوری پزشکی دریافت کنید: کهیر. تنفس دشوار؛ تورم صورت، لب ها، زبان یا گلو.
برخی از عوارض جانبی ممکن است در طول تزریق یا مدت کوتاهی پس از تزریق رخ دهد. اگر احساس سرگیجه، خارش، سبکی سر، عرق کردن، یا درد قفسه سینه، سرفه، مشکل تنفسی یا برافروختگی (گرمی، قرمزی یا احساس سوزن سوزن شدن) دارید، فوراً به مراقب خود اطلاع دهید.
ایمی گلوسراس ممکن است عوارض جانبی جدی ایجاد کند. اگر موارد زیر را دارید فوراً با پزشک خود تماس بگیرید:
تب، لرز، سرفه با مخاط زرد یا سبز؛
درد شدید قفسه سینه، خس خس سینه، احساس تنگی نفس؛ یا
بدتر شدن یا عدم بهبود علائم بیماری گوچر.
عوارض جانبی رایج ایمی گلوسراس ممکن است شامل موارد زیر باشد:
درد معده، حالت تهوع، استفراغ، اسهال؛
ضربان قلب سریع؛
سردرد، سرگیجه؛
کمر درد؛
تب، لرز، احساس خستگی؛
بثورات خفیف؛ یا
خارش، سوزش، تورم یا سایر ناراحتی ها در اطراف سوزن IV..
اطلاعات دوز ایمی گلوسراز
دوز معمول بزرگسالان برای بیماری گوچر:
دوز اولیه: ممکن است از 2.5 واحد/کیلوگرم 3 بار در هفته انفوزیون وریدی تا 60 واحد/کیلوگرم انفوزیون وریدی هر 2 هفته یکبار متغیر باشد.
نکته :
-اکثریت داده های موجود برای دوز 60 واحد بر کیلوگرم هر 2 هفته است.
– شدت بیماری ممکن است ایجاب کند که درمان با دوز نسبتاً بالا یا تجویز نسبتاً مکرر شروع شود.
-تنظیم دوز باید به صورت فردی انجام شود و ممکن است بر اساس دستیابی به اهداف درمانی که توسط ارزیابی های معمول تظاهرات بالینی بیمار ارزیابی می شود، افزایش یا کاهش یابد.
کاربرد :
برای درمان طولانی مدت جایگزینی آنزیم در بیماران با تشخیص تایید شده بیماری گوچر نوع 1 که منجر به 1 یا چند مورد از شرایط زیر می شود: کم خونی، ترومبوسیتوپنی، بیماری استخوان، هپاتومگالی یا اسپلنومگالی
دوز معمول کودکان برای بیماری گوچر:
2 سال یا بیشتر:
دوز اولیه: ممکن است از 2.5 واحد/کیلوگرم 3 بار در هفته انفوزیون وریدی تا 60 واحد/کیلوگرم انفوزیون وریدی هر 2 هفته یکبار باشد.
توجه :
-اکثریت داده های موجود برای دوز 60 واحد بر کیلوگرم هر 2 هفته است.
– شدت بیماری ممکن است ایجاب کند که درمان با دوز نسبتاً بالا یا تجویز نسبتاً مکرر شروع شود.
-تنظیم دوز باید به صورت فردی انجام شود و ممکن است بر اساس دستیابی به اهداف درمانی که توسط ارزیابی های معمول تظاهرات بالینی بیمار ارزیابی می شود، افزایش یا کاهش یابد.
موارد مصرف :
برای درمان طولانی مدت جایگزینی آنزیم در بیماران با تشخیص تایید شده بیماری گوچر نوع 1 که منجر به 1 یا چند مورد از شرایط زیر می شود: کم خونی، ترومبوسیتوپنی، بیماری استخوان، هپاتومگالی یا اسپلنومگالی
چه داروهای دیگری بر ایمی گلوسیراز تأثیر می گذارد؟
سایر داروها ممکن است با ایمی گلوسراز تداخل داشته باشند، از جمله داروهای تجویزی و بدون نسخه، ویتامین ها و محصولات گیاهی. به هر یک از ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی خود در مورد تمام داروهایی که اکنون استفاده می کنید و هر دارویی که شروع به استفاده از آن می کنید یا متوقف می کنید، بگوییداطلاع دهید.
اطلاعات بیشتر
به یاد داشته باشید، این دارو و سایر داروها را دور از دسترس کودکان قرار دهید، هرگز داروهای خود را با دیگران به اشتراک نگذارید و از این دارو فقط برای موارد تجویز شده استفاده کنید.
همیشه با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود مشورت کنید تا اطمینان حاصل شود که اطلاعات نمایش داده شده در این صفحه برای شرایط شخصی شما اعمال می شود.