اینفلیکسیماب

نام ژنریک: اینفلیکسیماب

نام های تجاری: Remicade، Avsola، Inflectra، Ixifi، Renflexis

شکل دوز: تزریق داخل وریدی (انفوزیون).

طبقات دارویی: ضد روماتیسم، مهارکننده های آلفا TNF

اینفلیکسیماب چیست؟

اینفلیکسیماب (Remicade، Avsola، Inflectra، Ixifi، Renflexis) نوعی داروی بیولوژیکی به نام آنتی بادی مونوکلونال است. به عنوان یک سرکوب کننده سیستم ایمنی عمل می کند و در درمان تعدادی از بیماری های خود ایمنی التهابی استفاده می شود.

اینفلیکسیماب با اتصال پروتئینی به نام فاکتور نکروز تومور آلفا (TNF-alpha) عمل می کند و از تعامل آن با گیرنده خود جلوگیری می کند. TNF-alpha یک سیتوکین پیش التهابی است که توسط سیستم ایمنی بدن شما ساخته می شود.

TNF-alpha نقش مهمی در فعال کردن مسیرهای سیگنالینگ در بدن، از جمله مسیرهای درگیر در التهاب، و مبارزه با عفونت و سرطان دارد. در حالی که TNF-alpha مسیرهای سیگنالینگ را فعال می کند که نقش مهمی در یک پاسخ ایمنی طبیعی دارند، تولید بیش از حد TNF-alpha می تواند مضر باشد و در ایجاد بیماری های خود ایمنی مختلف نقش داشته باشد. اینفلیکسیماب با مسدود کردن آسیب ناشی از TNF-alpha بیش از حد کمک می کند.

نام تجاری Remicade infliximab توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) در سال 1998 تأیید شد. محصولات بیوسیمار زیر متعاقباً تأیید شدند:

Avsola (infliximab-axxq) در سال 2019

Inflectra (infliximab-dyyb) در سال 2016

Ixifi (infliximab-qbtx) در سال 2017

Renflexis (infliximab-abda) در سال 2017

هیچ بیوسیمیلار قابل تعویضی تایید نشده است.

اینفلیکسیماب برای چه مواردی استفاده می شود؟

اینفلیکسیماب یک داروی نسخه ای است که برای بیماران مبتلا به موارد زیر تایید شده است:

آرتریت روماتوئید – بزرگسالان مبتلا به آرتریت روماتوئید فعال متوسط ​​تا شدید، همراه با داروی متوترکسات.

بیماری کرون – کودکان 6 سال و بزرگتر و بزرگسالان مبتلا به بیماری کرون که به سایر داروها پاسخ خوبی نداده اند.

اسپوندیلیت آنکیلوزان در بزرگسالان.

آرتریت پسوریاتیک در بزرگسالان.

پسوریازیس پلاکی – بیماران بزرگسال مبتلا به پسوریازیس پلاکی که مزمن است (از بین نمی رود)، شدید، گسترده ویا ناتوان کننده است.

کولیت اولسراتیو – کودکان 6 سال و بزرگتر و بزرگسالان مبتلا به کولیت اولسراتیو فعال متوسط ​​تا شدید که به سایر داروها پاسخ خوبی نداده اند.

مشخص نیست که آیا اینفلیکسیماب در کودکان زیر 6 سال ایمن و مؤثر است یا خیر.

اطلاعات مهم در مورد اینفلیکسیماب

اینفلیکسیماب ممکن است عوارض جانبی جدی ایجاد کند، از جمله:

1. خطر عفونت

اینفلیکسیماب دارویی است که بر سیستم ایمنی بدن شما تأثیر می گذارد. اینفلیکسیماب می تواند توانایی شما را کاهش دهد

سیستم ایمنی برای مبارزه با عفونت های جدی در بیماران دریافت کننده اینفلیکسیماب اتفاق افتاده است.

این عفونت ها شامل سل (TB) و عفونت های ناشی از ویروس ها، قارچ ها یا باکتری هایی است که در سراسر بدن پخش شده اند. برخی از بیماران بر اثر این عفونت ها جان خود را از دست داده اند.

قبل از شروع اینفلیکسیماب، پزشک باید شما را از نظر سل آزمایش کند.

پزشک باید شما را از نظر علائم و نشانه های سل در طول درمان با اینفلیکسیماب به دقت تحت نظر داشته باشد.

قبل از شروع اینفلیکسیماب، در موارد زیر به پزشک خود اطلاع دهید:

فکر کن عفونت داری در صورت داشتن هر نوع عفونت، نباید شروع به دریافت اینفلیکسیماب کنید.

برای عفونت تحت درمان هستند.

علائم عفونت مانند تب، سرفه، علائم شبه آنفولانزا داشته باشید.

هر گونه بریدگی یا زخم باز روی بدن خود داشته باشید.

عفونت های زیادی داشته باشید یا عفونت هایی داشته باشید که مدام عود می کنند.

دیابت یا مشکل سیستم ایمنی دارید. افراد مبتلا به این شرایط شانس بیشتری برای عفونت دارند.

مبتلا به سل یا در تماس نزدیک با فرد مبتلا به سل بوده اند.

در بخش‌های خاصی از کشور (مانند دره‌های رودخانه اوهایو و می‌سی‌سی‌پی) که در آن خطر ابتلا به انواع خاصی از عفونت‌های قارچی (هیستوپلاسموز، کوکسیدیومیکوز یا بلاستومیکوزیس) وجود دارد، زندگی می‌کنند یا زندگی کرده‌اند. در صورت دریافت اینفلیکسیماب، این عفونت ها ممکن است ایجاد شوند یا شدیدتر شوند. اگر نمی دانید در منطقه ای زندگی می کنید که در آن هیستوپلاسموز، کوکسیدیوئیدومیکوز یا بلاستومایکوز شایع است، از پزشک خود بپرسید.

هپاتیت B داشته اید.

از داروهای Kineret (anakinra)، Orenicia (abatacept)، Actemra (tocilizumab) یا سایر داروهایی به نام بیولوژیک که برای درمان شرایط مشابه infliximab استفاده می شود، استفاده کنید.

پس از شروع اینفلیکسیماب، اگر عفونت، هر نشانه ای از عفونت از جمله تب، سرفه، علائم شبیه آنفولانزا، یا بریدگی یا زخم های باز در بدن خود دارید، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید. اینفلیکسیماب می تواند احتمال ابتلا به عفونت را افزایش دهد یا هر عفونتی را که دارید بدتر کند.

2. خطر ابتلا به سرطان

مواردی از سرطان‌های غیرمعمول در کودکان و بیماران نوجوانی که از داروهای مسدودکننده فاکتور نکروز تومور (TNF) استفاده می‌کنند، مشاهده شده است.

برای کودکان و بزرگسالانی که داروهای مسدودکننده TNF از جمله اینفلیکسیماب دریافت می‌کنند، احتمال ابتلا به لنفوم یا سایر سرطان‌ها ممکن است افزایش یابد.

برخی از افرادی که مسدودکننده‌های TNF از جمله اینفلیکسیماب دریافت می‌کنند، به نوع نادری از سرطان به نام لنفوم سلول T کبدی مبتلا شدند. این نوع سرطان اغلب منجر به مرگ می شود. بیشتر این افراد نوجوانان پسر یا مردان جوان بودند. همچنین، بیشتر افراد برای بیماری کرون یا کولیت اولسراتیو با یک مسدودکننده TNF و داروی دیگری به نام آزاتیوپرین یا 6- مرکاپتوپورین تحت درمان بودند.

افرادی که برای مدت طولانی برای آرتریت روماتوئید، بیماری کرون، کولیت اولسراتیو، اسپوندیلیت آنکیلوزان، آرتریت پسوریاتیک و پسوریازیس پلاکی تحت درمان قرار گرفته‌اند، ممکن است بیشتر در معرض ابتلا به لنفوم باشند. این به ویژه برای افرادی که بیماری بسیار فعال دارند صادق است.

برخی از افراد تحت درمان با اینفلیکسیماب به انواع خاصی از سرطان پوست مبتلا شده اند. اگر هر گونه تغییر در ظاهر پوست یا رشد روی پوست شما در طول یا بعد از درمان با اینفلیکسیماب رخ داد، به پزشک خود اطلاع دهید.

بیماران مبتلا به بیماری انسداد مزمن ریه (COPD)، یک نوع خاص از بیماری ریه، ممکن است در هنگام درمان با اینفلیکسیماب، خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهند.

برخی از زنانی که برای آرتریت روماتوئید تحت درمان با اینفلیکسیماب هستند، به سرطان دهانه رحم مبتلا شده اند. برای زنانی که اینفلیکسیماب دریافت می‌کنند، از جمله آن‌هایی که بالای 60 سال سن دارند، پزشک ممکن است توصیه کند که به طور منظم غربالگری سرطان دهانه رحم را ادامه دهید.

اگر تا به حال به هر نوع سرطان مبتلا شده اید، به پزشک خود اطلاع دهید. در مورد نیاز به تنظیم داروهایی که ممکن است مصرف کنید با پزشک خود صحبت کنید.

چه کسانی نباید اینفلیکسیماب دریافت کنند؟

در صورت داشتن موارد زیر نباید اینفلیکسیماب دریافت کنید:

نارسایی قلبی، مگر اینکه پزشک شما را معاینه کرده باشد و تصمیم گرفته باشد که قادر به دریافت اینفلیکسیماب هستید. در مورد نارسایی قلبی خود با پزشک خود صحبت کنید.

واکنش آلرژیک به اینفلیکسیماب یا هر یک از مواد دیگر موجود در اینفلیکسیماب داشت. لیست کاملی از مواد تشکیل دهنده اینفلیکسیماب را در زیر ببینید.

قبل از دریافت اینفلیکسیماب چه چیزی باید به پزشکم بگویم؟

پزشک قبل از هر درمان سلامت شما را ارزیابی می کند.

در مورد تمام شرایط پزشکی خود به پزشک خود بگویید، از جمله اگر شما:

عفونت دارید .

سایر مشکلات کبدی از جمله نارسایی کبدی دارند.

نارسایی قلبی یا سایر بیماری های قلبی دارند. اگر نارسایی قلبی دارید، ممکن است با دریافت اینفلیکسیماب بدتر شود.

هر نوع سرطانی داشته یا داشته اید.

فتوتراپی (درمان با اشعه ماوراء بنفش یا نور خورشید همراه با دارویی برای حساس کردن پوست به نور) برای پسوریازیس داشته اید. در حین دریافت اینفلیکسیماب ممکن است شانس بیشتری برای ابتلا به سرطان پوست داشته باشید.

COPD، نوع خاصی از بیماری ریوی است. بیماران مبتلا به COPD ممکن است در هنگام دریافت اینفلیکسیماب خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهند.

شرایطی داشته اید که بر سیستم عصبی شما تأثیر می گذارد مانند:

مولتیپل اسکلروزیس، یا سندرم گیلن باره، یا اگر هر گونه بی حسی یا گزگز را تجربه کردید، یا اگر تشنج داشته اید.

اخیرا واکسن دریافت کرده اند یا قرار است واکسن دریافت کنند. بزرگسالان و کودکانی که اینفلیکسیماب دریافت می‌کنند نباید واکسن‌های زنده (مثلاً واکسن Bacille Calmette-Guérin [BCG]) یا درمان با باکتری‌های ضعیف شده (مانند BCG برای سرطان مثانه) دریافت کنند. بزرگسالان و کودکان باید تمام واکسن های خود را قبل از شروع درمان با اینفلیکسیماب به روز کنند.

چگونه باید اینفلیکسیماب دریافت کنم؟

به شما اینفلیکسیماب از طریق سوزنی که در ورید (IV یا انفوزیون داخل وریدی) در بازو قرار داده می شود، داده می شود.

پزشک شما ممکن است تصمیم بگیرد قبل از شروع تزریق اینفلیکسیماب برای جلوگیری یا کاهش عوارض جانبی دارو به شما بدهد.

فقط یک متخصص مراقبت های بهداشتی باید دارو را تهیه کرده و برای شما تجویز کند.

اینفلیکسیماب در مدت حدود 2 ساعت به شما داده می شود.

اگر عوارض جانبی اینفلیکسیماب دارید، ممکن است نیاز به تنظیم یا قطع انفوزیون داشته باشید. علاوه بر این، متخصص مراقبت های بهداشتی شما ممکن است تصمیم بگیرد که علائم شما را درمان کند.

یک متخصص مراقبت های بهداشتی شما را در طول تزریق اینفلیکسیماب و مدتی پس از آن از نظر عوارض جانبی تحت نظر خواهد داشت. پزشک شما ممکن است آزمایش‌های خاصی را در حین دریافت اینفلیکسیماب انجام دهد تا شما را از نظر عوارض جانبی تحت نظر داشته باشد و ببیند چقدر به درمان پاسخ می‌دهید.

پزشک شما دوز مناسب اینفلیکسیماب را برای شما و هر چند وقت یکبار مصرف آن را تعیین می کند. اطمینان حاصل کنید که با پزشک خود در مورد زمان دریافت انفوزیون مشورت کنید و برای تمام انفوزیون ها و قرار ملاقات های بعدی مراجعه کنید.

هنگام دریافت اینفلیکسیماب از چه چیزهایی باید اجتناب کنم؟

اینفلیکسیماب را همراه با داروهایی مانند کینرت (آناکینرا)، اورنسیا (آباتاسپت)، اکتمرا (توسیلیزوماب)، یا سایر داروهایی به نام بیولوژیک که برای درمان بیماری های مشابه اینفلیکسیماب استفاده می شوند، مصرف نکنید.

اطلاعات دوز مصرفی اینفلیکسیماب

میزان مصرف در بیماری کرون بزرگسالان دوز توصیه شده اینفلیکسیماب 5 میلی گرم بر کیلوگرم است که به عنوان یک رژیم القایی داخل وریدی در هفته های 0، 2 و 6 تجویز می شود و پس از آن یک رژیم نگهدارنده mg/kg 5 هر 8 هفته پس از آن برای درمان بزرگسالان مبتلا به بیماری کرون فعال متوسط ​​تا شدید یا شدید است. فیستول زدن بیماری کرون برای بیماران بزرگسالی که پاسخ می دهند و سپس پاسخ خود را از دست می دهند، ممکن است به درمان با mg/kg 10 هر 8 هفته توجه شود. بیمارانی که تا هفته 14 پاسخ نمی دهند، بعید است که با ادامه دوز پاسخ دهند و باید در نظر گرفته شود که اینفلیکسیماب در این بیماران قطع شود.

میزان مصرف در بیماری کرون کودکان دوز توصیه شده اینفلیکسیماب برای کودکان 6 سال و بالاتر با بیماری کرون فعال متوسط ​​تا شدید، mg/kg 5 است که به عنوان یک رژیم القایی داخل وریدی در هفته‌های 0، 2 و 6 و سپس یک رژیم نگهدارنده mg/kg 5 هر 8 هفته تجویز می‌شود. .

مقدار مصرف در کولیت اولسراتیو بزرگسالان دوز توصیه شده اینفلیکسیماب 5 میلی گرم بر کیلوگرم است که به عنوان یک رژیم القایی داخل وریدی در هفته های 0، 2 و 6 تجویز می شود و پس از آن یک رژیم نگهدارنده mg/kg 5 هر 8 هفته پس از آن برای درمان بیماران بزرگسال مبتلا به کولیت اولسراتیو فعال متوسط ​​تا شدید تجویز می شود. .

مقدار مصرف در کولیت اولسراتیو کودکان دوز توصیه شده اینفلیکسیماب برای کودکان 6 سال و بالاتر با کولیت اولسراتیو فعال متوسط ​​تا شدید 5 میلی گرم بر کیلوگرم است که به عنوان یک رژیم القایی داخل وریدی در هفته های 0، 2 و 6 و به دنبال آن یک رژیم نگهدارنده 5 میلی گرم بر کیلوگرم هر 8 هفته تجویز می شود. .

میزان مصرف در آرتریت روماتوئید دوز توصیه شده اینفلیکسیماب 3 میلی گرم بر کیلوگرم است که به عنوان یک رژیم القایی داخل وریدی در هفته های 0، 2 و 6 تجویز می شود و پس از آن یک رژیم نگهدارنده mg/kg 3 هر 8 هفته برای درمان آرتریت روماتوئید فعال متوسط ​​تا شدید تجویز می شود. اینفلیکسیماب باید همراه با متوترکسات تجویز شود. برای بیمارانی که پاسخ ناقص دارند، ممکن است به تنظیم دوز تا mg/kg 10 هر 8 هفته یا درمان هر 4 هفته یکبار توجه شود، با توجه به اینکه خطر عفونت‌های جدی در دوزهای بالاتر در هر انفوزیون یا بیشتر افزایش می‌یابد. (دوز مکرر)

مقدار مصرف در اسپوندیلیت آنکیلوزان. دوز توصیه شده اینفلیکسیماب 5 میلی گرم بر کیلوگرم است که به عنوان یک رژیم القایی داخل وریدی در هفته های 0، 2 و 6 و پس از آن یک رژیم نگهدارنده mg/kg 5 هر 6 هفته برای درمان اسپوندیلیت آنکیلوزان فعال تجویز می شود.

میزان مصرف در آرتریت پسوریاتیک دوز توصیه شده اینفلیکسیماب 5 میلی گرم بر کیلوگرم است که به عنوان یک رژیم القایی داخل وریدی در هفته های 0، 2 و 6 و پس از آن یک رژیم نگهدارنده mg/kg 5 هر 8 هفته برای درمان آرتریت پسوریاتیک تجویز می شود. اینفلیکسیماب را می توان با یا بدون متوترکسات استفاده کرد.

میزان مصرف در پسوریازیس پلاکی دوز توصیه شده اینفلیکسیماب در بیماران بزرگسال 5 میلی گرم بر کیلوگرم است که به عنوان یک رژیم القایی داخل وریدی در هفته های 0، 2 و 6 تجویز می شود و پس از آن یک رژیم نگهدارنده 5 میلی گرم بر کیلوگرم هر 8 هفته یکبار برای درمان بیماری های مزمن شدید (به عنوان مثال، گسترده) تجویز می شود. ویا از کار انداختن پسوریازیس.

عوارض جانبی اینفلیکسیماب چیست؟

اینفلیکسیماب می تواند عوارض جانبی جدی ایجاد کند، از جمله:

عفونت های جدی

برخی از بیماران، به ویژه بیماران 65 سال و بالاتر، در حین دریافت اینفلیکسیماب دچار عفونت های جدی شده اند. این عفونت‌های جدی شامل سل و عفونت‌های ناشی از ویروس‌ها، قارچ‌ها یا باکتری‌هایی هستند که در سراسر بدن پخش شده‌اند یا باعث عفونت در نواحی خاصی (مانند پوست) می‌شوند. برخی از بیماران در اثر این عفونت ها می میرند. اگر در حین درمان با اینفلیکسیماب دچار عفونت شدید، پزشک عفونت شما را درمان می کند و ممکن است نیاز به قطع درمان با اینفلیکسیماب داشته باشد.

در صورت مشاهده هر یک از علائم عفونت زیر در حین دریافت یا پس از دریافت اینفلیکسیماب، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید:

تب ؛

علائمی شبیه آنفولانزا دارند؛

احساس خستگی شدید؛

پوست گرم، قرمز یا دردناک؛

سرفه داشته باشد.

پزشک شما را از نظر سل معاینه می کند و آزمایشی را انجام می دهد تا ببیند آیا به سل مبتلا هستید یا خیر. اگر پزشک شما احساس کند که در معرض خطر ابتلا به سل هستید، ممکن است قبل از شروع درمان با اینفلیکسیماب و در طول درمان با اینفلیکسیماب، با داروی سل درمان شوید.

حتی اگر آزمایش سل شما منفی باشد، پزشک باید در حین دریافت اینفلیکسیماب شما را از نظر عفونت سل به دقت تحت نظر داشته باشد. بیمارانی که قبل از دریافت اینفلیکسیماب آزمایش پوستی سل منفی داشتند، به سل فعال مبتلا شده‌اند.

اگر شما ناقل مزمن ویروس هپاتیت B هستید، این ویروس می تواند در زمانی که تحت درمان با اینفلیکسیماب هستید فعال شود. در برخی موارد، بیماران در اثر فعال شدن مجدد ویروس هپاتیت B جان خود را از دست داده اند. پزشک شما باید قبل از شروع درمان با اینفلیکسیماب و گاهی در حین درمان، آزمایش خون برای ویروس هپاتیت B انجام دهد. در صورت داشتن هر یک از علائم زیر به پزشک خود اطلاع دهید:

احساس ناخوشی؛

خستگی (خستگی)؛

اشتهای ضعیف؛

تب، بثورات پوستی یا درد مفاصل؛

نارسایی قلبی.

اگر مشکل قلبی به نام نارسایی احتقانی قلب دارید، پزشک باید در حین دریافت اینفلیکسیماب شما را از نزدیک بررسی کند. نارسایی احتقانی قلب شما ممکن است در زمانی که اینفلیکسیماب دریافت می کنید بدتر شود. حتماً پزشک خود را در مورد علائم جدید یا بدتر از جمله:

تنگی نفس؛

افزایش وزن ناگهانی؛

تورم مچ پا یا پا.

در صورت ابتلا به نارسایی احتقانی قلب جدید یا بدتر، ممکن است لازم باشد درمان با اینفلیکسیماب قطع شود.

سایر مشکلات قلبی

برخی از بیماران در عرض 24 ساعت پس از شروع تزریق اینفلیکسیماب دچار حمله قلبی (که برخی از آنها منجر به مرگ شده است)، جریان خون کم به قلب، یا ریتم غیر طبیعی قلب را تجربه کرده اند. علائم ممکن است شامل ناراحتی یا درد قفسه سینه، درد بازو، درد معده، تنگی نفس، اضطراب، سبکی سر، سرگیجه، غش، عرق کردن، حالت تهوع، استفراغ، بال زدن یا تپش در قفسه سینه، ویا ضربان قلب تند یا آهسته باشد. در صورت داشتن هر یک از این علائم فورا به پزشک خود اطلاع دهید.

آسیب کبدی.

برخی از بیمارانی که اینفلیکسیماب دریافت می کنند دچار مشکلات جدی کبدی شده اند. اگر دارید به پزشک خود بگویید:

زردی (زرد شدن پوست و چشم ها)؛

تب؛

ادرار قهوه ای تیره؛

خستگی شدید (خستگی شدید)؛

درد در سمت راست ناحیه شکم (درد شکمی سمت راست)؛

مشکلات خونی.

در برخی از بیمارانی که اینفلیکسیماب دریافت می‌کنند، ممکن است بدن به اندازه کافی سلول‌های خونی که به مبارزه با عفونت‌ها یا توقف خونریزی کمک می‌کنند، نسازد. اگر شما:

تب داشته باشید که از بین نمی رود؛

بسیار رنگ پریده به نظر می رسند؛

کبودی یا خونریزی خیلی راحت؛

اختلالات سیستم عصبی.

برخی از بیمارانی که اینفلیکسیماب دریافت می کنند دچار مشکلاتی در سیستم عصبی خود شده اند. اگر دارید به پزشک خود بگویید:

تغییرات در دید شما،

تشنج؛

بی حسی یا سوزن سوزن شدن در هر قسمت از بدن شما؛

ضعف در بدن بازوها یا پاها.

برخی از بیماران تقریباً 24 ساعت پس از تزریق اینفلیکسیماب دچار سکته مغزی شده اند. در صورت داشتن علائم سکته مغزی که ممکن است شامل موارد زیر باشد، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید: بی حسی یا ضعف صورت، بازو یا پا، به خصوص در یک طرف بدن. گیجی ناگهانی، مشکل در صحبت کردن یا درک. مشکل دید ناگهانی در یک یا هر دو چشم، مشکل ناگهانی راه رفتن، سرگیجه، از دست دادن تعادل یا هماهنگی یا سردرد ناگهانی و شدید.

واکنش های آلرژیک

برخی از بیماران واکنش های آلرژیک به اینفلیکسیماب داشته اند. برخی از این واکنش ها شدید بود. این واکنش ها ممکن است در حین دریافت درمان با اینفلیکسیماب یا مدت کوتاهی پس از آن رخ دهند. پزشک ممکن است نیاز به توقف یا توقف درمان با اینفلیکسیماب داشته باشد و ممکن است داروهایی برای درمان واکنش آلرژیک به شما بدهد. علائم یک واکنش آلرژیک می تواند شامل موارد زیر باشد:

کهیر (لکه های قرمز، برجسته، خارش دار پوست)؛

مشکل در تنفس؛

درد قفسه سینه؛

فشار خون بالا یا پایین؛

تب؛

لرز.

برخی از بیماران تحت درمان با اینفلیکسیماب واکنش های آلرژیک تاخیری داشته اند. واکنش های تاخیری 3 تا 12 روز پس از دریافت درمان با اینفلیکسیماب رخ داد. اگر هر یک از این علائم واکنش آلرژیک تاخیری به اینفلیکسیماب را دارید، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید:

تب؛

کهیر؛

سردرد؛

گلو درد؛

درد عضلانی یا مفصلی؛

تورم صورت و دست ها؛

مشکل در بلع؛

سندرم شبه لوپوس.

برخی از بیماران علائمی شبیه علائم لوپوس دارند. در صورت بروز هر یک از علائم زیر، پزشک ممکن است تصمیم بگیرد که درمان شما با اینفلیکسیماب را متوقف کند.

ناراحتی یا درد قفسه سینه که از بین نمی رود؛

تنگی نفس؛

درد مفاصل؛

بثورات روی گونه ها یا بازوها که در آفتاب بدتر می شود؛

پسوریازیس.

برخی از افرادی که اینفلیکسیماب دریافت می‌کنند، پسوریازیس جدید یا بدتر شدن پسوریازیس که قبلاً داشتند، داشتند. در صورت ایجاد لکه های قرمز پوسته پوسته یا برآمدگی های برجسته روی پوست که پر از چرک است، به پزشک خود اطلاع دهید. پزشک ممکن است تصمیم بگیرد که درمان شما با اینفلیکسیماب را متوقف کند.

شایع ترین عوارض جانبی اینفلیکسیماب عبارتند از:

عفونت های تنفسی، مانند عفونت های سینوسی و گلودرد؛

سردرد؛

سرفه کردن؛

دل درد.

واکنش های انفوزیون می تواند تا 2 ساعت پس از انفوزیون اینفلیکسیماب رخ دهد. علائم واکنش های انفوزیون ممکن است شامل موارد زیر باشد:

تب؛

لرز؛

درد قفسه سینه؛

فشار خون پایین یا فشار خون بالا؛

تنگی نفس؛

کهیر؛

خارش.

کودکانی که در مطالعات مربوط به بیماری کرون اینفلیکسیماب دریافت کردند، در مقایسه با بزرگسالانی که برای بیماری کرون اینفلیکسیماب دریافت کردند، تفاوت هایی در عوارض جانبی نشان دادند. عوارض جانبی که بیشتر در کودکان اتفاق افتاد عبارتند از: کم خونی (گلبول های قرمز کم)، لکوپنی (گلبول های سفید کم)، گرگرفتگی (قرمزی یا سرخ شدن)، عفونت های ویروسی، نوتروپنی (نوتروفیل کم، گلبول های سفید خون که با عفونت مبارزه می کنند) شکستگی استخوان، عفونت باکتریایی و واکنش های آلرژیک مجاری تنفسی. در میان بیمارانی که اینفلیکسیماب را برای کولیت اولسراتیو در مطالعات بالینی دریافت کردند، کودکان بیشتری نسبت به بزرگسالان عفونت داشتند.

در مورد هر گونه عارضه جانبی که شما را آزار می دهد یا از بین نمی رود، به پزشک خود اطلاع دهید. اینها همه عوارض جانبی اینفلیکسیماب نیستند. از دکتر و یا داروساز خود برای اطلاعات بیشتر بپرسید.

فعل و انفعالات

در مورد تمام داروهایی که مصرف می کنید، از جمله داروهای نسخه ای و بدون نسخه، ویتامین ها و مکمل های گیاهی به پزشک خود اطلاع دهید. اینها شامل هر داروی دیگری برای درمان بیماری کرون، کولیت اولسراتیو، آرتریت روماتوئید، اسپوندیلیت انکیلوزان، آرتریت پسوریازیس یا پسوریازیس است. داروهای مصرفی خود را بشناسید. فهرستی از داروهای خود را نگه دارید و هنگامی که داروی جدیدی دریافت کردید به پزشک و داروساز خود نشان دهید.

بارداری و شیردهی

اگر باردار هستید یا قصد بارداری دارید، در حال شیردهی یا قصد شیردهی هستید به پزشک خود اطلاع دهید. شما و پزشکتان باید تصمیم بگیرید که آیا باید اینفلیکسیماب را در دوران بارداری یا شیردهی دریافت کنید.

اگر نوزاد دارید و در دوران بارداری خود اینفلیکسیماب دریافت می‌کردید، مهم است که پزشک کودک و سایر متخصصان مراقبت‌های بهداشتی را در مورد مصرف اینفلیکسیماب مطلع کنید تا آنها تصمیم بگیرند که چه زمانی کودک شما باید هر واکسنی را دریافت کند. برخی از واکسن ها می توانند باعث عفونت شوند.

اگر در دوران بارداری اینفلیکسیماب دریافت کرده اید، ممکن است کودک شما در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به عفونت باشد. اگر کودک شما ظرف 6 ماه پس از تولد واکسن زنده دریافت کند، ممکن است کودک شما دچار عفونت هایی با عوارض جدی شود که می تواند منجر به مرگ شود. این شامل واکسن های زنده مانند BCG، روتاویروس یا هر واکسن زنده دیگری می شود. برای انواع دیگر واکسن ها، با پزشک خود صحبت کنید

نحوه نگه داری

ویال‌های اینفلیکسیماب باز نشده را در یخچال در دمای 2 تا 8 درجه سانتیگراد (36 درجه فارنهایت تا 46 درجه فارنهایت) نگهداری کنید.

در صورت نیاز، ویال‌های باز نشده اینفلیکسیماب را می‌توان در دمای اتاق حداکثر تا 30 درجه سانتیگراد (86 درجه فارنهایت) برای یک دوره حداکثر تا 6 ماه نگهداری کرد، اما از تاریخ انقضای اولیه تجاوز نکند. تاریخ انقضا جدید باید در فضای درج شده روی کارتن نوشته شود. پس از خارج شدن از یخچال، اینفلیکسیماب را نمی توان به یخچال برگرداند.

ترکیبات اینفلیکسیماب چیست؟

ماده فعال: اینفلیکسیماب

عناصر غیرفعال:

Remicade: دی‌بازیک فسفات سدیم دی‌هیدرات، مون‌بازیک سدیم فسفات مونوهیدرات، پلی‌سوربات 80 و ساکارز. هیچ ماده نگهدارنده ای وجود ندارد.

آوسولا: دی بازیک فسفات سدیم بی آب، مونوازیک فسفات سدیم مونوهیدرات، پلی سوربات 80 و ساکارز. هیچ ماده نگهدارنده ای وجود ندارد.

Inflectra: دی هیدرات فسفات سدیم دی بازیک، مونوهیدرات فسفات سدیم مونبازیک، پلی سوربات 80 و ساکارز. هیچ ماده نگهدارنده ای وجود ندارد.

ایکسیفی: دی سدیم سوکسینات هگزا هیدرات، پلی سوربات 80، سوکسینیک اسید و ساکارز. هیچ ماده نگهدارنده ای وجود ندارد.

Renflexis: هپتا هیدرات فسفات سدیم دی بازیک، مونوهیدرات فسفات سدیم مونوبازیک، پلی سوربات 80 و ساکارز. هیچ ماده نگهدارنده ای وجود ندارد.

محصولات Infliximab توسط شرکت های زیر تولید می شوند:

Remicade: Janssen Biotech, Inc. Horsham, PA 19044.

Avsola: Amgen, Inc. One Amgen Center Drive, Thousand Oaks, CA 91320-1799.

Inflectra: CELLTRION، Inc. 23، Academy-ro، Yeonsu-gu، Incheon، 22014، جمهوری کره.

Ixifi: Pfizer Ireland Pharmaceuticals Ringaskiddy، Co. Cork، ایرلند.

Renflexis: Samsung Bioepis Co., Ltd., 76, Songdogyoyuk-ro, Yeonsu-gu, Incheon, 21987, جمهوری کره.

اطلاعات بیشتر

همیشه با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود مشورت کنید تا اطمینان حاصل شود که اطلاعات نمایش داده شده در این صفحه برای شرایط شخصی شما اعمال می شود.