ریتوکسیماب

 نام ژنریک: rituximab، rituximab arrx، rituximab pvvr، rituximab abbs

نامهای تجاری: Rituxan، Riabni، Ruxience، Truxima

شکل دوز: تزریق داخل وریدی (انفوزیون).

طبقات دارویی: ضد روماتیسم، آنتی بادیهای مونوکلونال CD20

ریتوکسیماب چیست؟

ریتوکسیماب یک داروی سرطان است که انقلابی در درمان لنفوم غیر هوچکین (NHL) ایجاد کرده است. اولین بار توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) در سال 1997 تایید شد.

ریتوکسیماب یک داروی بیولوژیکی به نام آنتی بادی مونوکلونال است. این کار با هدف قرار دادن پروتئینی به نام CD20 که بر روی نوعی از گلبولهای سفید خون به نام سلولهای B یافت می شود، عمل می کند. NHL و سایر شرایط می توانند بر سلولهای B تأثیر بگذارند. دقیقاً مشخص نیست که ریتوکسیماب چگونه عمل می کند، اما مشخص شده است که سیستم ایمنی بدن بیمار را برای حمله و کشتن سلولهای B به کار می گیرد.

ریتوکسیماب به عنوان Rituxan، نسخه اصلی rituximab در دسترس است. بیوسیملارهای ریتوکسیماب نیز در دسترس هستند. نسخه‌های بیوسیملار ریتوکسیماب بسیار شبیه ریتوکسان هستند و به گونه‌ای طراحی شده‌اند که تأثیر یکسانی بر روی افراد داشته باشند، اما بیوسیملارها یکسان نیستند. بیوسیمارهای ریتوکسیماب عبارتند از:

• ریابنی (rituximab arrx) مصوب 2020

• روکسینس (rituximab pvvr) مصوب 2019

• تروکسیما (rituximab abbs) تایید شده در سال 2018

ریتوکسیماب برای چه مواردی استفاده می شود؟

برند ریتوکسان ریتوکسیماب یک داروی نسخه­ای است که برای درمان موارد زیر استفاده می شود:

• کودکان 6 ماهه و بزرگتر مبتلا به NHL سلول B بالغ و لوسمی حاد سلول B بالغ (B AL): همراه با داروهای شیمی درمانی.

• بزرگسالان مبتلا به NHL: به تنهایی یا با سایر داروهای شیمی درمانی.

• بزرگسالان مبتلا به لوسمی لنفوسیتی مزمن (CLL): با داروهای شیمی درمانی فلودارابین و سیکلوفسفامید.

• بزرگسالان مبتلا به آرتریت روماتوئید (RA): پس از درمان با حداقل یک داروی دیگر به نام آنتاگونیست فاکتور نکروز تومور (TNF) با داروی تجویزی دیگری به نام متوترکسات، برای کاهش علائم و نشانه‌های RA فعال متوسط ​​تا شدید در بزرگسالان، پس از درمان با حداقل یک داروی دیگر به نام آنتاگونیست فاکتور نکروز تومور (TNF) استفاده شده که به اندازه کافی خوب عمل نکرده است.

• بزرگسالان و کودکان 2 سال و بزرگتر مبتلا به گرانولوماتوز همراه با پلی انژیت (GPA) (گرانولوماتوز Wegener) و پلی انژیت میکروسکوپی (MPA): با گلوکوکورتیکوئیدها، برای درمان GPA و MPA.

• بزرگسالان مبتلا به پمفیگوس ولگاریس (PV): برای درمان PV متوسط ​​تا شدید.

ریتوکسان در کودکان کمتر از 2 سال با GPA یا MPA، در کودکان کمتر از 6 ماه با NHL و B AL سلول B بالغ، یا در کودکان با شرایطی غیر از GPA، MPA، B cell NHL و B-AL تجویز نمی شود.

نسخه‌های بیوسیمار ریتوکسیماب نیز برای درمان برخی از بیماری‌های ذکر شده در بالا استفاده می‌شوند، اما برای درمان همه شرایط مشابه تأیید نشده‌اند.

اطلاعات مهم

ریتوکسیماب می تواند عوارض جانبی جدی ایجاد کند که میتواند منجر به مرگ شود، از جمله:

• واکنشهای مربوط به انفوزیون. واکنشهای مربوط به انفوزیون از عوارض جانبی بسیار رایج درمان ریتوکسیماب هستند. واکنش‌های جدی مرتبط با انفوزیون می‌تواند در طول انفوزیون شما یا در عرض 24 ساعت پس از تزریق ریتوکسیماب رخ دهد. ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما باید قبل از تزریق ریتوکسیماب به شما دارو بدهد تا احتمال واکنش شدید مرتبط با انفوزیون را کاهش دهد. اگر هر یک از علائم زیر را در طول یا بعد از تزریق ریتوکسیماب مشاهده کردید، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید یا کمک پزشکی دریافت کنید:

o ضعف.

o خارش.

o سرفه ناگهانی.

o درد قفسه سینه.

o سرگیجه یا احساس ضعف.

o کهیر (خارش قرمز) یا راش.

o تورم لب، زبان، گلو یا صورت شما.

o تنگی نفس، مشکل در تنفس، یا خس خس سینه.

o تپش قلب (احساس میکنید که قلب شما در حال تپش یا رعشه است).

• واکنشهای پوستی و دهانی شدید. در صورت مشاهده هر یک از این علائم در هر زمانی در طول درمان با ریتوکسیماب، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید یا از کمک پزشکی استفاده کنید:

o تاول.

o کهیر.

o لایه برداری پوست.

o بثورات پوستی چرکی.

o زخمهای دردناک یا زخمهای روی پوست، لبها یا در دهان شما.

• فعال شدن مجدد ویروس هپاتیت B (HBV). قبل از اینکه درمان ریتوکسیماب را دریافت کنید، پزشک شما آزمایش خون را برای بررسی عفونت HBV انجام می دهد. اگر هپاتیت B داشته اید یا ناقل ویروس هپاتیت B هستید، دریافت ریتوکسیماب می تواند باعث شود که ویروس دوباره به یک عفونت فعال تبدیل شود. فعال شدن مجدد هپاتیت B ممکن است باعث مشکلات جدی کبدی از جمله نارسایی کبد و مرگ شود. اگر بیماری کبدی فعال هپاتیت B دارید، نباید ریتوکسیماب دریافت کنید. ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما را از نظر عفونت هپاتیت B در طول و چند ماه پس از قطع دریافت ریتوکسیماب تحت نظر خواهد داشت. اگر در طول درمان با ریتوکسیماب دچار خستگی شدید یا زردی پوست یا قسمت سفید چشم خود شدید فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.

• لوکوآنسفالوپاتی چند کانونی پیشرونده (PML).  PML یک عفونت مغزی نادر و جدی است که توسط یک ویروس ایجاد می شوندکه می تواند در افرادی که ریتوکسیماب دریافت می کنند اتفاق بیفتد. افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند ممکن است به PML مبتلا شوند. PML می تواند منجر به مرگ یا ناتوانی شدید شود. هیچ درمان، پیشگیری یا درمان شناخته شده­ای برای PML وجود ندارد. اگر علائم جدید یا بدتر شده ای دارید یا اگر نزدیکان شما متوجه این علائم شد، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید:

o گیجی.

o مشکلات بینایی.

o سرگیجه یا از دست دادن تعادل.

o مشکل در راه رفتن یا صحبت کردن.

o کاهش قدرت یا ضعف در یک طرف بدن شما.

قبل از دریافت ریتوکسیماب چه چیزی باید به پزشکم بگویم؟

قبل از اینکه شما یا فرزندتان ریتوکسیماب دریافت کنید، به ارائه دهنده مراقبتهای بهداشتی خود در مورد تمام شرایط پزشکی خود یا فرزندتان بگویید، از جمله اینکه آیا شما یا فرزندتان:

• مشکلات ریوی یا کلیوی دارید.

• عفونت یا سیستم ایمنی ضعیف داشته باشید.

• واکنش شدیدی به ریتوکسیماب یا فرآورده ریتوکسیماب داشته­اند.

• سابقه مشکلات قلبی، ضربان قلب نامنظم یا درد قفسه سینه داشته باشید.

• اگر عفونتهای شدید از جمله:

o پاروویروس B19.

o ویروس نیل غربی.

o ویروس هپاتیت B (HBV).

o ویروس هپاتیت C (HCV).

o سیتومگالوویروس (CMV).

o ویروس هرپس سیمپلکس (HSV).

o ویروس واریسلا زوستر (آبله مرغان یا زونا).

• اخیراً واکسیناسیون کرده­اید یا قرار است واکسیناسیون دریافت کنید. شما یا فرزندتان نباید قبل یا در طول درمان با ریتوکسیماب واکسن های خاصی را دریافت کنید.

چگونه باید ریتوکسیماب را دریافت کنم؟

• ریتوکسیماب از طریق انفوزیون از طریق کاتتر مرکزی شما یا فرزندتان یا از طریق سوزنی که در ورید قرار داده می شود (انفوزیون داخل وریدی)، در بازوی شما یا فرزندتان داده می شود. در مورد نحوه دریافت ریتوکسیماب با ارائه دهنده مراقبتهای بهداشتی خود صحبت کنید.

• ارائه دهنده مراقبتهای بهداشتی شما ممکن است قبل از هر انفوزیون ریتوکسیماب برای کاهش عوارض جانبی انفوزیون مانند تب و لرز، داروها را تجویز کند.

• ارائه دهنده مراقبتهای بهداشتی شما باید به طور منظم آزمایش خون را برای بررسی عوارض جانبی ریتوکسیماب انجام دهد.

• قبل از هر درمان با ریتوکسیماب، ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی یا پرستار از شما سؤالاتی در مورد سلامت عمومی شما می‌پرسد. در مورد علائم جدید به ارائه دهنده مراقبتهای بهداشتی یا پرستار خود بگویید.

اطلاعات دوز

• دوز NHL سلول B بزرگسالان و کودکان 375 mg / m2 است.

• دوز CLL 375 mg / m2 در سیکل اول و 500 mg / m2 در سیکلهای 2-6، همراه با FC است که هر 28 روز تجویز می شود.

• دوز به عنوان جزئی از رژیم درمانی زاوالین (ibritumomab tiuxetan) mg / m2 250 است.

• دوز برای RA در ترکیب با متوترکسات دو انفوزیون داخل وریدی 1000 میلی گرمی است که به مدت 2 هفته (یک دوره) هر 24 هفته یا بر اساس ارزیابی بالینی، اما زودتر از هر 16 هفته از هم جدا می شوند. متیل پردنیزولون 100 میلی گرم داخل وریدی یا گلوکوکورتیکوئید معادل آن 30 دقیقه قبل از هر انفوزیون توصیه می شود.

• دوز القایی برای بیماران بالغ با GPA و MPA فعال در ترکیب با گلوکوکورتیکوئیدها mg / m2 375 یک بار در هفته به مدت 4 هفته است. دوز پیگیری برای بیماران بزرگسال با GPA و MPA که با درمان القایی به کنترل بیماری دست یافته‌اند، در ترکیب با گلوکوکورتیکوئیدها، دو انفوزیون داخل وریدی 500 میلی‌گرمی است که به مدت دو هفته از هم جدا می‌شوند و پس از آن هر 6 ماه یکبار انفوزیون داخل وریدی 500 میلی‌گرم بر اساس ارزیابی بالینی انجام می‌شود.

• دوز القایی برای بیماران کودکان با GPA و MPA در ترکیب با گلوکوکورتیکوئیدها mg / m2 375 یک بار در هفته به مدت 4 هفته است. دوز پیگیری برای بیماران اطفال با GPA و MPA که با درمان القایی به کنترل بیماری دست یافته‌اند، همراه با گلوکوکورتیکوئیدها، دو انفوزیون داخل وریدی 250 میلی‌گرم بر مترمربع است که به مدت دو هفته از هم جدا می‌شوند و پس از آن هر 6 ماه یکبار انفوزیون داخل وریدی بر اساس ارزیابی بالینی 250 میلی‌گرم بر متر مربع انجام می‌شود.  

• دوز برای PV دو انفوزیون داخل وریدی 1000 میلی گرمی است که به مدت 2 هفته در ترکیب با یک دوره کاهشی گلوکوکورتیکوئیدها از هم جدا می شوند، سپس یک انفوزیون داخل وریدی 500 میلی گرم در ماه 12 و هر 6 ماه پس از آن یا بر اساس ارزیابی بالینی. دوز پس از عود، انفوزیون داخل وریدی 1000 میلی گرم با ملاحظاتی برای از سرگیری یا افزایش دوز گلوکوکورتیکوئید بر اساس ارزیابی بالینی است. انفوزیونهای بعدی ممکن است زودتر از 16 هفته پس از انفوزیون قبلی نباشد (2. 7). متیل پردنیزولون 100 میلی گرم داخل وریدی یا گلوکوکورتیکوئید معادل آن 30 دقیقه قبل از هر انفوزیون توصیه می شود.

عوارض جانبی احتمالی ریتوکسیماب چیست؟

ریتوکسیماب میتواند عوارض جانبی جدی ایجاد کند، از جمله:

• به “اطلاعات مهم” در بالا مراجعه کنید.

• سندرم لیز تومور (TLS).  TLS در اثر تجزیه سریع سلولهای سرطانی ایجاد می شود. TLS میتواند باعث شود شما یا فرزندتان به موارد زیر مبتلا شوید:

o ریتم غیر طبیعی قلب.

o نارسایی کلیه و نیاز به درمان دیالیز.

TLS میتواند در عرض 12 تا 24 ساعت پس از تزریق ریتوکسیماب رخ دهد. ارائه دهنده مراقبتهای بهداشتی شما ممکن است آزمایش خون انجام دهد تا شما یا فرزندتان را از نظر TLS بررسی کند. ارائه دهنده مراقبتهای بهداشتی شما ممکن است به شما یا فرزندتان دارویی برای کمک به پیشگیری از TLS بدهد. اگر شما یا فرزندتان هر یک از علائم یا علائم زیر یا TLS را دارید، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید:

 اسهال.

 استفراغ.

 حالت تهوع.

 کمبود انرژی.

• عفونتهای جدی. عفونتهای جدی می تواند در طول درمان با ریتوکسیماب و پس از آن رخ دهد و منجر به مرگ شود. ریتوکسیماب می تواند خطر ابتلا به عفونت را افزایش دهد و توانایی سیستم ایمنی بدن شما یا فرزندتان را برای مبارزه با عفونتها کاهش دهد. انواع عفونت‌های جدی که می‌توانند با ریتوکسیماب رخ دهند عبارتند از عفونت‌های باکتریایی، قارچی و ویروسی. پس از دریافت ریتوکسیماب، برخی از افراد برای مدت طولانی (بیش از 11 ماه) سطوح پایینی از آنتی بادی­های خاص را در خون خود ایجاد کردند. برخی از این افراد با سطح آنتی بادی پایین دچار عفونت شدند. افراد مبتلا به عفونتهای جدی نباید ریتوکسیماب دریافت کنند. اگر شما یا فرزندتان علائم عفونت را دارید، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید:

o تب.

o درد در هنگام ادرار.

o گوش درد یا سردرد.

o تبخال در دهان یا گلو.

o علائم آنفولانزا مانند سرفه، خستگی و بدن درد.

o علائم سرماخوردگی، مانند آبریزش بینی یا گلودرد که از بین نمی­روند.

o بریدگیها، خراش­ها یا برشهایی که قرمز، گرم، متورم یا دردناک هستند.

• مشکلات کلیوی، به خصوص اگر شما یا فرزندتان ریتوکسیماب برای NHL دریافت می کنید. ریتوکسیماب می تواند باعث مشکلات شدید کلیوی شود که منجر به مرگ می شود. ارائه دهنده مراقبتهای بهداشتی شما باید آزمایش خون انجام دهد تا بررسی کند که کلیه­های شما یا فرزندتان چقدر خوب کار می کنند.

• مشکلات جدی معده و روده که گاهی می تواند منجر به مرگ شود. اگر شما یا فرزندتان ریتوکسیماب را همراه با داروهای شیمی درمانی دریافت کنید، مشکلات روده، از جمله انسداد یا پارگی روده ممکن است رخ دهد. اگر شما یا فرزندتان در طول درمان با ریتوکسیماب، درد شدید ناحیه معده (شکم) یا استفراغ مکرر داشتید، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.

• مشکلات قلبی. ریتوکسیماب ممکن است باعث درد قفسه سینه، ضربان قلب نامنظم و حمله قلبی شود. اگر شما یا فرزندتان علائم یا مشکلات قلبی داشته باشید یا سابقه مشکلات قلبی داشته باشید، ممکن است پزشک شما قلب شما یا فرزندتان را در طول و بعد از درمان با ریتوکسیماب تحت نظر داشته باشد. اگر شما یا فرزندتان در طول درمان با ریتوکسیماب دچار درد قفسه سینه یا ضربان قلب نامنظم شدید فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.

در صورت داشتن عوارض جانبی شدید، جدی یا تهدید کننده زندگی، پزشک شما درمان با ریتوکسیماب را متوقف خواهد کرد.

شایع ترین عوارض جانبی ریتوکسیماب عبارتند از:

• بدن درد.

• خستگی.

• حالت تهوع.

• عفونتها (ممکن است شامل تب، لرز باشد)

• واکنشهای مربوط به انفوزیون. (به “اطلاعات مهم” مراجعه کنید).

در بیماران بالغ با GPA یا MPA شایعترین عوارض جانبی ریتوکسیماب نیز عبارتند از:

• ورم.

• اسهال.

• اسپاسم عضلانی.

• گلبول های سفید و قرمز خون کم است.

در کودکان مبتلا به NHL سلول B یا BAL که ریتوکسیماب را همراه با شیمی درمانی دریافت می کنند، شایعترین عوارض جانبی عبارتند از:

• زخمهای دهان.

• التهاب قسمت فوقانی روده.

• سطح پایین پتاسیم در خون.

• کاهش گلبولهای سفید همراه با تب.

• تغییرات در آزمایش خون عملکرد کبد.

• عفونت جدی در سراسر بدن و اندامها (سپسیس).

سایر عوارض جانبی ریتوکسیماب عبارتند از:

• عفونت مجاری تنفسی فوقانی مکرر.

• درد مفاصل در طول یا چند ساعت پس از دریافت انفوزیون.

*اینها همه عوارض جانبی احتمالی ریتوکسیماب نیستند.

برای مشاوره پزشکی در مورد عوارض جانبی با پزشک خود تماس بگیرید.

فعل و انفعالات

در مورد تمام داروهایی که مصرف می کنید، از جمله داروهای نسخه­ای و بدون نسخه، ویتامینها و مکملهای گیاهی به پزشک خود اطلاع دهید. به خصوص اگر موارد زیر را مصرف می‌کنید یا مصرف کرده‌اید، به پزشک خود اطلاع دهید:

• داروی مهارکننده فاکتور نکروز تومور (TNF).

• یک داروی ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری (DMARD)

اگر مطمئن نیستید که داروی شما یکی از موارد ذکر شده در بالا است، از ارائه دهنده مراقبتهای بهداشتی خود بپرسید.

بارداری و شیردهی

اگر باردار هستید یا قصد بارداری دارید به پزشک خود اطلاع دهید. با ارائه دهنده مراقبتهای بهداشتی خود در مورد خطراتی که برای جنین متولد نشده خود یا فرزندتان در صورت دریافت ریتوکسیماب در دوران بارداری شما یا فرزندتان وجود دارد، صحبت کنید.

زنانی که میتوانند باردار شوند:

• ارائه دهنده مراقبتهای بهداشتی شما باید قبل از شروع ریتوکسیماب آزمایش بارداری انجام دهد تا ببیند آیا شما یا فرزندتان باردار هستید یا خیر.

• شما یا فرزندتان باید در طول درمان با ریتوکسیماب و به مدت 12 ماه پس از آخرین دوز ریتوکسیماب از کنترل بارداری موثر (پیشگیری از بارداری) استفاده کنید. با ارائه دهنده مراقبتهای بهداشتی خود در مورد کنترل موثر بارداری صحبت کنید.

• اگر شما یا فرزندتان در طول درمان با ریتوکسیماب باردار شده اید یا فکر میکنید که شما یا فرزندتان باردار هستید، فوراً به ارائه دهنده مراقبتهای بهداشتی خود اطلاع دهید.

اگر شیر میدهید یا قصد شیر دادن دارید به پزشک خود اطلاع دهید. ریتوکسیماب ممکن است وارد شیر مادر شود. در طول درمان و تا 6 ماه پس از آخرین دوز ریتوکسیماب خود یا فرزندتان از شیردهی خودداری کنید.

ذخیره سازی

محلول‌های انفوزیون ریتوکسیماب (ریتوکسان) رقیق‌شده را می‌توان در دمای 2 تا 8 درجه سانتی‌گراد (36 تا 46 درجه فارنهایت) به مدت 24 ساعت در یخچال نگهداری کرد. محلولهای رقیق شده ریتوکسیماب برای تزریق نشان داده شده است که برای 24 ساعت اضافی در دمای اتاق پایدار هستند. با این حال، از آنجایی که محلولهای ریتوکسیماب حاوی مواد نگهدارنده نیستند، محلولهای رقیق شده باید در یخچال (2 تا 8 درجه سانتی گراد) نگهداری شوند. هیچ ناسازگاری بین ریتوکسیماب و کیسه­های پلی وینیل کلراید یا پلی اتیلن مشاهده نشده است.

مواد تشکیل دهنده ریتوکسیماب چیست؟

ماده فعال: ریتوکسیماب

عناصر غیرفعال:

ریتوکسان: پلی سوربات 80، کلرید سدیم، دی هیدرات سیترات سدیم و آب برای تزریق، USP.

ریابنی: پلی سوربات 80، کلرید سدیم، دی هیدرات سیترات سدیم و آب برای تزریق، USP. برای تنظیم pH محلول بافر از اسید کلریدریک استفاده میشود.

رکسینس: : ادتات دی سدیم دی هیدرات، L هیستیدین، L هیستیدین هیدروکلراید مونوهیدرات، پلی سوربات 80، ساکارز، و آب برای تزریق، USP.

تروکسیما: پلی سوربات 80، کلرید سدیم، تری سدیم سیترات دی هیدرات، و آب برای تزریق، USP.

محصولات ریتوکسیماب توسط شرکتهای زیر تولید میشوند:

• ریتوکسانGenentech, Inc., A Member of Roche Group, 1 DNA Way, South San Francisco, CA 94080 4990

• ریابنی: Amgen, Inc., One Amgen Center Drive, Thousand Oaks, CA 91320 1799

• روکسینس: Pfizer Ireland Pharmaceuticals Cork, Ireland, P43 X336 U. S.

• تروکسیماCELLTRION, Inc. 20, Academy ro 51 beon gil, Yeonsu gu, Incheon, 22014 Republic of Korea

اطلاعات بیشتر

همیشه با ارائه دهنده مراقبتهای بهداشتی خود مشورت کنید تا اطمینان حاصل شود که اطلاعات نمایش داده شده در این صفحه برای شرایط شخصی شما اعمال میشود.